Samen
met Rozemarij, Rozemarijn en Anne Ruth heb ik het boek De tweeling gelezen en
na besproken. In dit verslag zet ik onze meningen uiteen een kijk ik terug op
de discussie en het lezen van het boek.
Allemaal hadden we niet echt een specifieke verwachting van
het boek. Naast dat we er benieuwd naar waren of dat we dachten dat het wel een
mooi boek zou zijn.
De titel was dan ook wel duidelijk en riep niet echt vragen
bij je op. De titel is De tweeling en het boek gaat over een tweeling.
Het thema van het boek is oorlog, vergeving, familie en romance.
Het verhaal speelt zich af van net voor de tweede wereld oorlog tot na de
oorlog.
De tweeling, Anne en Lotte zijn de hoofdpersonen in dit
boek. Maar wat we van ze vinden dat verschilde een beetje.
Rozemarijn vindt dat Lotte een stuk leuker is dan Anne, ‘Anne
is namelijk een doordrammer en wil graag Lotte overal in overtreffen’ zegt ze.
Wel ze vond de Liefde tussen Anne en Martin erg leuk om te lezen.
Anne-Ruth is het eens met Rozemarijn maar vond Anne wel erg
leuk om te lezen, voornamelijk het gedeelte toen ze dienstmeid was. Ook vindt
ze Lotte een stuk rustiger.
Rozemarij sluit zich hierbij aan.
Ik vindt daarentegen Lotte stom, ze wil maar niet praten
met Anne terwijl Anne wil uitleggen wat er is gebeurt. Maar ik geef de andere
wel een beetje gelijk, Anne probeert wel alles wat Lotte een heeft meegemaakt te
overtreffen.
Over een ding waren we het met zijn alle eens: de vader van
Lotte is vreselijk, hij eet namelijk van de bonnen die hij krijgt omdat de
moeder ziek is.
Hoe
zit het boek in elkaar:
Het boek zit vol met flashbacks. Het begint in een Spa waar
Anne en Lotte elkaar ontmoeten daarna springt het telkens heen en weer. Het verleden
speelt zich dan voornamelijk in Nederland, waar Lotte woont, en in Duitsland,
waar Anne woont, af. Later verhuist Anne en speelt het ook in Oostenrijk af. In
het heden gaan ze naar allerlei restaurantjes en maken ze wandelingen.
Je leest van uit de oogpunten van Anne en Lotte en ook zijn
er zoveel flashbacks het is niet geschreven in de ik-persoon. Maar alles, ook
het heden, is geschreven in hij/zij perspectief.
Er zijn wel eens kleine openplekken maar die worden altijd
snel weer ingevuld.
Hierdoor miste ik en Rozemarijn de spanning, de spanning
dat je niet kan stoppen met lezen is er niet.
Rozemarij vindt ook dat er niet veel spanning is, maar die
houdt ook niet zo van spanning.
Anne-Ruth zegt ook dat er niet extreem veel spanning is,
maar ze vond wel dat je niet kon stopen met lezen en echt verder wilde lezen.
Allemaal vinden we dat het erg mooi verwoord is. Maar dat
tijdens het lezen af en toe verwarring is over wie je aan het lezen bent, dit
is vooral in het begin zo.
In het boek zitten gen leid motieven, in de film is er wel
een leidmotief de zakdoek van de moeder wordt dan telkens over en weer gegeven.
In het boek is vooral een verhaalmotief, de emotie speelt namelijk een
belangrijke rol.
Onze meningen:
Rozemarijn vindt het een mooi boek, je leert over de oorlog
en ervaart het van twee kanten. Maar het is niet een soort boek wat ze nu veel
vaker gaat lezen.
Ze vindt het boek mooier dan de film. Het mooiste stukje
vindt ze als Anne en Martin bijna verdrinken.
Rozemarij vindt het een heel mooi boek, het was interessant
om te lezen over de oorlog van twee kanten. Ze vindt niet echt een specifiek
stuk het mooist maar het samenhangende verhaal was erg mooi.
Anne-Ruth vindt het een hel erg mooi boek en er mooi
geschreven. Ze vindt het een interessant een mooi onderwerp. Ze raadt het
andere mensen zeker aan, maar als je van spannende boeken houdt is het niet echt
een boek voor jou. Het mooiste stukje vindt ze als Anne en Martin gaan dansen
en dat Anne daarna in slaap valt op de schoot van Martin.
Ik zelf vindt het wel een mooi boek maar het is niet een
boek waar ik van houd. Ik lees veel liever boeken zoals ‘de Da Vinci code’. Ik
vindt dat het boek aan spanning ontbrak.
Het mooiste stukje vindt ik dat dat in de film zit, als
Lotte boos op zichzelf is omdat ze een Duitser is en de verlovingsring in het
water gooit en als ze dan gaat zwemmen bijna verdringt. Later als ze gekalmeerd
is tekent David, haar verloofde, een nieuwe ring op haar vinger.
Terugblik:
De discussie is goed verlopen, we hebben allemaal onze
mening kunnen geven en het was geen chaos geworden. Ik was notulist en ook al
ging het soms snel volgens mij het ik toch de essentie van wat iedereen zei
kunnen opschrijven.
Ik weet niet of ik echt iets nieuws geleerd heb bij het
doen van deze opdracht, maar ik vond het wel een keer goed om het zo te doen.
Het was namelijk erg interessant om de mening van de anderen te horen.
Ons boek was op niveau drie, voor mij was dit wel een
redelijk niveau. Ik ben namelijk niet zo’n hele goede lezer. Ik had soms wel
wat problemen met door het boek heen komen, maar hierin speelt ook me dat ik
niet zo van dit soort boeken hou. Ik denk dat ik de volgende keer weer een boek
uit niveau drie wil gaan lezen. Al weet ik nog niet welk boek.